تعیین اثر استفاده از وزنه در سمت مبتلا بر تقارن و تعادل بیماران همی پلژی

چکیده: هدف: اختلالات تعادلی و عدم قرینگی در وزن اندازی از جمله عوارض شایع بدنبال سکته مغزی می باشد. هدف ما در این مطالعه کاربرد یک روش درمانی جدید شامل استفاده از وزنه در سمت مبتلا و بررسی اثرات آن بر تعادل و تقارن بیماران همی پلژیک بود. روش کار: در این مطالعه 20 بیمار همی پلژی ثانویه به سکته با دامنه سنی 40-60 سال شرکت داشتند که بصورت تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم بندی شدند. بیماران با استفاده از دستگاه سنجش تقارن و صفحه نیرو جهت بررسی قرینگی و شاخص های نوسان پوسچرال قبل و بعد از درمان فیزیوتراپی مورد ارزیابی قرار گرفتند. هر دو گروه 60 دقیقه درمان فیزیوتراپی روتین دریافت کردند. گروه آزمون علاوه بر درمان فیزیوتراپی روتین همراه با وزنه اعمال شده در سطح مفصل هیپ سمت مبتلا، به مدت 10 دقیقه روی تریدمیل راه رفتند و در مدت یک ماهه درمان وزنه را در زمانهای ایستادن و راه رفتن همراه داشتند. نتایج: در گروه آزمون بهبودی قابل ملاحظه ای در قرینگی وزن اندازی در پایان درمان مشاهده شد. همچنین در هر دو گروه آزمون و کنترل شاخص های نوسان پوسچرال تغییراتی را نشان دادند اما این تغییرات در گروه کنترل معنی دار نشد. در گروه آزمون نیز اگرچه تفاوت معنی داری در این شاخص ها در مقایسه با قبل از درمان دیده شد، در پایان در مقایسه با گروه کنترل تنها پارامترهای راستای داخلی-خارجی تغییرات قابل ملاحظه ای را نشان دادند. نتیجه گیری: کاربرد بار خارجی در سمت مبتلای بیماران همی پلژیک با تاکید بر استفاده اجباری از اندام مبتلا، غلبه بر پدیده یادگیری در عدم استفاده و با اصلاح عارضه نقص در ارسال پیام های حسی به سمت مراکز کنترل کننده قادرست بنحو موثری نسبت به گروه کنترل تعادل استاتیک را تحت تاثیر قرار داده و تقارن وزن اندازی این بیماران را در حالت ایستاده بهبود ببخشد.